برترین هواپیماهای بویینگ

اگر دوست دارید با برترین هواپیماهای ابر کمپانی بویینگ و ویژگی های جذاب و منحصر بفرد هر یک از آن ها آشنا شوید پس با ما در ادامه ی این مقاله همراه باشید؛ بویینگ 737 مکس، غول آسای جامبوجت 747 معروف به ملکه ی آسمان ها، تریپل سون (777) و هواپیمای رویایی دریم لاینر 787 عناوین این مقاله ی جذاب را تشکیل داده اند که در ادامه با آن ها آشنا خواهید شد.

هواپیمای بویینگ 737 مکس

بویینگ ۷۳۷ معروف به بچه بویینگ، یکی از هواپیماهای مسافربری باریک پیکر و تک راهرو، ساخت شرکت بویینگ، می باشد. طراحی اولیه ی این هواپیما که مربوط به نسل های یک، دو و سه این هواپیما می باشد از یازدهم می سال 1964 میلادی آغاز شد و تا تاریخ 2016 میلادی ادامه داشت. نخستین بار، این هواپیما در سال 1967 میلادی انجام شد و تنها یک سال بعد، با بکارگیری در ناوگان پروازی شرکت هواپیمایی لوفت هانزا، کاربرد تجاری آن آغاز شد.

 بویینگ 737، با این که هواپیمایی بدنه باریک می باشد ولیکن، هواپیمایی بسیار محبوب و کاراست و اکنون، در بیش از پانصد خط هوایی در سراسر جهان فعالیت پروازی دارد. جالب است بدانید بویینگ 737، بیش از 25 درصد از ناوگان هواپیماهای تجاری جهان را تشکیل می دهد؛ و تا کنون بیش از هفت هزار مورد، سفارش ساخت این هواپیما در سری های مختلف به شرکت بویینگ داده شده است، که نزدیک به پنج هزار فروند از آن ساخته و تحویل خطوط هوایی مختلف شده است. 

این هواپیمای باریک پیکر، با پوشش دهی مسیرهای پروازی با برد متوسط، قدیمی ترین و کوچک ترین هواپیمای در دست تولید بویینگ و در عین حال، نه تنها پرفروش‌ترین نوع بویینگ، بلکه پرفروش‌ترین نوع از هواپیماهای تجاری دنیا است که با سابقه‌ای نزدیک به نیم قرن، توسط 541 بهره بردار از سراسر دنیا، تا کنون بیش از 12 میلیارد مسافر را جا به جا کرده است. این هواپیما امروزه 1200 شهر را در 190 کشور جهان به یکدیگر متصل می کند و به طور متوسط هر پنج ثانیه، در سرتاسر دنیا یک نشست و برخاست می کند.

بویینگ 737، تاکنون در سه رده و 9 تایپ مختلف تولید شده است؛ و امروزه نسل جدید این هواپیما با نام بویینگ ۷۳۷ سری مکس به عنوان چهارمین نسل و تا به امروز آخرین رده از سری هواپیماهای ۷۳۷ بویینگ تولید و به بازار هوانوردی دنیا ارایه شده است. برجسته ترین تغییر این هواپیما نسبت به نسل های پیشین خود، استفاده از موتورهای جدید لیپ بی وان (LEAP-B1) و همچنین کاهش 10 درصدی در احتراق بهتر با در نظر گرفتن طرح جدید بال های آن موسوم به وینگلت (Winglet) می باشد که ره آورد آن، افزایش میزان مسافت قابل طی توسط مکس ۷۳۷ است و به طور کلی بازده آن را نسبت به ۷۳۷ های نسل های پیشین، ۱۴ درصد بهتر کرده است.

خط تولید و ساخت این هواپیما در سال 2011 میلادی راه اندازی شد و سه سال بعد مکس 737، اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داد و در سال 2017 میلادی، گواهینامه ی عملیات پرواز خود را از فدراسیون هوانوردی آمریکا کسب نمود پس از آن بود که نخستین فروند آن از مدل 800 تحویل شرکت هواپیمایی مالیندو ایر (Malindo Air) متعلق به کشور مالزی گردید.

این هواپیما قرار است در سری های 7، 8 و 9 ساخته و تحویل خطوط هوایی شود. این هواپیما، که از آن به عنوان امن ترین جت مسافربری جهان در مقیاس بدنه باریک نام برده می شود در تیپ های مختلف از ۱۲۰ تا ۲۴۰ نفر ظرفیت دارد. بیشترین برد پروازی مدل مکس، متعلق به سری ۹ است که قابلیت پرواز تا 5500 ناتیکال مایل پروازی را نیز دارد. از بزرگ ترین حسن های 737 مکس، مصرف پایین سوخت و هزینه ی تعمیرات و نگهداری پایین آن است. 

این هواپیما، مجهز به دو موتور توربوفن ساخت شرکت سی اف ام (CFM) است؛ سی اف ام، یک شرکت مشترک است که حاصل سرمایه گذاری دو شرکت بزرگ جنرال الکتریک (General Electric) آمریکا و سفران (Safran) فرانسه است. همچنین استفاده ی گسترده از فیبر کربن و به کارگیری از سیستم هدایت کاملاً الکترونیکی که پیش از این هواپیماهای ایرباس از آن استفاده می کردند نیز از تغییرات عمده ی مدنظر بویینگ در تولید این هواپیما بوده است.

هواپیمای بویینگ 747 (جامبوجت)

بویینگ 747، معروف به ملکه ی آسمان ها با نام تجاری جامبوجت، بعد از هواپیمای ایرباس ای380، دومین هواپیمای بزرگ مسافربری در جهان است. تولید بویینگ ۷۴۷ در زمان خود انقلابی بزرگ در صنعت هواپیماهای مسافربری به حساب می‌آمد و برای مدت 40 سال بزرگ ترین هواپیمای مسافربری جهان بود. بویینگ 747، با چهار موتور و ساختاری دوطبقه قابلیت جابجایی حداکثر ۵۵۰ مسافر را دارا می باشد. کابین این هواپیما، به صورت دو طبقه می باشد که طبقه ی دوم آن فقط منحصر به قسمت جلوی هواپیما و دماغه ی آن می باشد. 

 اندیشه ی ساخت بویینگ 747، در اواسط دهه ی 60 میلادی مطرح شد و به‌ دنبال آن ارتش امریکا برای تقویت ناوگان خود قرارداد خرید تعداد زیادی از این هواپیما را با شرکت بویینگ منعقد نمود. پس از آن بویینگ، طراحی مدل مسافربری آن را اعلام کرد که نتیجه ی آن پرواز مدل 100 این هواپیما در سال ۱۹۶۹ میلادی بود؛ پس از یک سال و در سال ۱۹۷۰ بود که این مدل از ۷۴۷ اولین سرویس دهی خود را برای شرکت هواپیمایی پان امریکن آغاز نمود. 

چون یکی از اهداف اولیه ی ساخت 747 حمل محموله های بزرگ (مثل کانتینر های عظیم دریایی) بود، لذا بدنه ی هواپیما چنان طراحی شده بود که دو کانتینر با سطح مقطع هشت فوت بتواند در کنار هم درون آن قرار گیرد. بدین ترتیب، در طرح نهایی بیش از آن که آسایش مسافر مورد نظر باشد، امکانات حمل بار، نقش تعیین کننده ای داشت. البته طرح مذکور می توانست صرفاً برای حمل مسافر و یا حتی ترکیبی از مسافر و بار، تدارک دیده شود. طرح نهایی بدنه ی 747 شامل سه عرشه بود؛ عرشه ی فوقانی شامل کابین خلبان، عرشه ی میانی که برای حمل مسافران در نظر گرفته شده بود و عرشه ی تحتانی که برای حمل بار بود.

 در مدل های مسافربری، سالن استراحت مرفهی در پشت کابین خلبان و در بخش فوقانی هواپیما طراحی شده بود که از پلکان مدوری به عرشه ی اصلی در طبقه ی تحتانی و کابین اصلی هواپیما راه می یافت. در مدل های مسافری 747، در هر ردیف ده صندلی در چیدمان 3+4+3 در قسمت اکونومی جای می گرفت و کابین درجه یک، پیشاپیش آن قرار داشت. شاید برایتان جالب باشد، شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما)، یکی از نخستین سفارش‌ دهندگان این مدل هواپیما بود که با دریافت هواپیمای بویینگ ۷۴۷ مدل اس‌ پی، اولین پرواز مستقیم خود را بین تهران و نیویورک آغاز کرد که در آن دوران طولانی‌ترین پرواز بدون توقف در جهان محسوب می شد.

امروزه بویینگ 747، جایگاهی ویژه در نزد عموم مردم جهان و مسافران پروازهای بین المللی پیدا کرده‌ است و بی‌دلیل نیست که به آن لقب ملکه آسمان‌ها داده‌اند. هواپیمای بویینگ 747، تنها مدل از هواپیماهای پهن پیکر می باشد که از زمان تولید تا به امروز با ظهور نسل تازه‌ای از آن، این سری از غول‌های دوست‌ داشتنی بویینگ 42 ساله می‌شوند و اکنون نسل جدید این هواپیما در مدل 800 با نام تجاری قاره‌ پیما (Intercontinental)، به عنوان سومین نسل از هواپیمای بویینگ ۷۴۷ در سال 2008 میلادی با فناوری های جدید نسبت به نسل های قدیمی تولید و از آن پرده برداری شد. 

در مدل 800 این هواپیما طراحی بال‌ها تغییر کرده است؛ همچنین طول بدنه ی آن نیز از مدل استاندارد ۷۴۷ بسیار بزرگ تر شده است. مدل 800 بویینگ 747، در حال حاضر به عنوان طویل ترین هواپیمای مسافربری جهان می‌باشد. مدل 8-747 در دو کلاس ساخته می‌شود که شامل بویینگ اینترکانتیننتال (قاره پیما) و باری می باشد که برای حمل بار از آن استفاده می شود. 

 بویینگ 8-747 که به عنوان آخرین دستاورد بویینگ به بازار معرفی شد، در ظاهر شبیه نمونه‌های پیشین 747 است ولیکن فناوری‌های بسیار پیشرفته ای در آن به کار گرفته شده است. بیشتر فناوری های موجود در این هواپیما، همان فناوری های بویینگ 787، معروف به هواپیمای رویایی (دریم لاینر) است. همچنین موتورهای به کار گرفته در 8-747، همان موتورهای توربوفن جین ایکس به کار گرفته شده در 787 می باشند. به گفته ی بویینگ این هواپیمای عظیم، 16 درصد بهره‌ وری سوخت بالاتر خواهد داشت و به ازای هر مسافر، 16 درصد کربن کمتری تولید خواهند کرد. صدای موتورها در فضای داخلی آن ها تا 30 درصد کمتر شنیده خواهد شد و 26 درصد فضای بار بیشتری در اختیار مسافران قرار خواهند داد. 

علاوه بر این، سری جدید 747 نسبت به سری های قبل گنجایش 51 مسافر بیشتر را خواهد داشت. عده‌ای از کارشناسان، تولید ایرباس‌های تازه را عامل محرکه بویینگ برای تولید این هواپیماهای غول‌پیکر عنوان می‌کنند، اما بعید به نظر می‌ رسد 8-747 برای رقابت با ایرباس 380 تولید شده باشد؛ چرا که بویینگ 747، تنها هواپیمای فوق سنگین نه تنها بویینگ بلکه دنیاست که بیشتر از 40 سال است که بی وقفه تا به امروز در حال تولید است. علاوه بر این، بویینگ 747 در زمان عرضه در اوایل دهه 70 میلادی، انقلابی بس عظیم در صنعت حمل و نقل هوایی ایجاد کرد و تا مدت های مدیدی این هواپیما، بازار هواپیماهای فوق سنگین مسافربری را در سیطره ی خود داشت. 

البته این نکته را باید پذیرفت که با وجود این که تغییرات تکنولوژیکی زیادی در طراحی و ساخت این هواپیما اعمال شده است، طی دهه گذشته وضعیت چندان مناسبی در بازار نداشته است؛ تا جایی که بویینگ تولید آن را به شدت کاهش داده و حتا خطر تعطیلی کامل خط تولید آن نیز وجود دارد. این عامل را باید ناشی از آن دانست که دیگر 747، انتخاب اول ایرلاین‌ها برای خطوط شلوغ و طولانی نیست، چرا که خطوط هوایی به دلیل مصرف سوخت بالا و هزینه بالای تعمیر و نگهداری به ظهور هواپیماهای جایگزینی نظیر بویینگ های 777، 787 و نیز ایرباس های 330، 340 و 350 که به لطف پیشرفت های فنی سالیان اخیر دارای موتورهای بسیار مطمئن و قدرتمندی شده اند، دیگر تمایل چندانی به خرید چنین هواپیمایی هرچند پیشرفته ندارند. البته در پایان این نکته را نیز باید گفت، که به نظر می‌رسد اصرار بویینگ بر حفظ و ارتقای این سری هواپیما بیشتر از این که توجیه فنی و اقتصادی داشته باشد جنبه ی حیثیتی دارد؛ ولیکن، با این حال هیچ بعید نیست به زودی شاهد جمع آوری خط تولید آن از جانب بویینگ در آینده ای نزدیک باشیم. همین مسأله در مورد ایرباس ای 380 نیز تا حدود زیادی صادق است، چرا که اقبال خریداران به هواپیماهای چهار موتوره به شدت افت کرده است. البته ثروتمندان هوایی دنیا که از درآمدهای سرشار نفتی بهره های فراوان می برند نظیر شرکت هواپیمایی امارات و بسیاری از خطوط لاکچری عربی را باید از این قاعده مستثنا نمود.

هواپیمای بویینگ 777 (تریپل سون)

بویینگ 777، یکی از هواپیماهای پهن پیکر تجاری دو موتوره‌ است که تاکنون چهار سری از این هواپیما در مدل های 200، ۲۰۰ ال آر، 300 و ۳۰۰ ای آر نیز به بازار صنعت هوانوردی ارایه شده است. خدمه ی پرواز در آمریکا، ۷۷۷ را به عنوان تریپل سون (Triple Seven) ‏می‌شناسند و در انگلیس به سون‌ سون ‌سون مشهور است. 

777 معروف به تریپل سون، بزرگ ترین هواپیمای جت دو موتوره ی جهان با ظرفیتی بین 314 تا 396 نفر است و توانسته بردی بیش از 15800 کیلومتر را در مایل پروازی خود ثبت نماید. همین دو ویژگی یعنی ظرفیت مسافر بالا و رنج پروازی زیاد باعث شد این مدل در سال 2016 با پشت سر گذاشتن 747، عنوان پرفروش‌ترین هواپیمای پهن پیکر را از آن خود کند و جالب این که توانسته این عنوان را فقط طی 20 سال کسب کند.

بویینگ 777، حاصل همکاری یک تیم متشکل از 8 شرکت مهم بین المللی حمل و نقل هوایی دنیا که از جانب بویینگ، گروه "همکاری با یکدیگر" نامیده می‌شود و شرکت های بزرگ فن آوری و ساخت قطعات از آمریکا و ژاپن گرفته تا آسیا و اروپا است. مجموعاً 240 تیم که گاه هر کدام خود شامل چهل کارشناس می شدند روی طراحی این هواپیما کار کردند. موتور این هواپیما نیز حاصل رقابت سه غول بزرگ این بازار، یعنی جنرال الکتریک، رولزرویس و پرت اند ویتنی است که در نهایت نیز موتور جی ای توانست دیگر رقبا را کنار بزند و به طور انحصاری تامین کننده موتور این هواپیما باشد، مشروط به این که بویینگ این موتور را بر روی هواپیمای دیگری نصب نکند. 

هواپیماهای ایرباس 330 و 340 از رقبای اصلی 777 به شمار می روند. ظرفیت مسافران در 777 نیز براساس نوع بدنه و چیدمان صندلی ها از 278 تا 555 نفر متغیر است. در حال حاضر، شرکت هواپیمایی امارات با داشتن ۵۸ فروند بویینگ ۷۷۷ بزرگ ترین بهره‌ بردار این نوع هواپیما در بین خطوط هوایی جهان به شمار می‌رود و تعداد 40 فروند دیگر را در دست سفارش دارد. ارابه‌های فرود ۷۷۷ بزرگ ترین ارابه‌های فرودی هستند که تاکنون در ‏یک هواپیمای مسافربری به کار رفته‌ است و هر چرخ ۷۷۷-۳۰۰ وزنی معادل ۵۲۳۱۰ پوند (۲۳730 کیلوگرم) را تحمل می‌کند، که ‏این عدد نیز در بین تمام هواپیماهای جهان یک رکورد به شمار می‌رود. ارابه‌های فرود این هواپیما هر کدام شش چرخ دارند که یکی از مشخصه‌های ویژه 777 به حساب می‌آیند؛ از جمله ویژگی‌های ظاهری این هواپیما که به وسیله آن ها می‌توانید به راحتی ۷۷۷ را شناسایی کنید می‌توان به ارابه‌های فرود آن که هر یک به شش چرخ مجهز شده‌اند، دنباله تیز آن و همچنین بدنه اش که مقطعی کاملاً دایروی دارد از دیگر شاخصه های منحصر بفرد 777 می باشد. بویینگ ‏777، نخستین هواپیمای تجاری جهان است که تمام مراحل طراحی آن به طور کامل با کمک نرم‌ افزارهای رایانه‌ای انجام شده‌ است.‏

بویینگ، مجموعه‌ای از پیشرفته ترین دست‌ آوردهای فنی صنعت هوافضا را برای اولین بار در ۷۷۷ ارایه کرده‌ است؛ از جمله ی این فناوری ها می توان به موارد زیر اشاره نمود: 

• کابین خلبان شیشه ای مجهز به نمایشگرهای کریستال مایع هانی ول 

• سیستم کنترل پرواز دیجیتال فلای بای وایر با قابلیت برگشت به حالت دستی 

• سیستم‌های اویونیکی پیشرفته با قابلیت سازگاری با نرم‌افزارهای مختلف 

• کیف پروازی الکترونیکی مجهز به رایانه 

• استفاده گسترده از مواد کامپوزیت در بدنه ی هواپیما 

• شبکه اویونیکی فیبر نوری 

• مجهز بودن به بزرگ ترین و قدرت مندترین موتورهای توربوفن دار در بین هواپیماهای تجاری

برد پروازی بویینگ 777 محدوده ای از ۵۲۱۰ تا ۹۴۲۰ مایل دریایی (10370 تا 17445 کیلومتر) را شامل می شود. ویژگی برد پروازی یکی از خصوصیات ویژه ی بویینگ 777 می باشد و این طبقه بندی برای مقایسه با رقیب اصلی 777 یعنی ایرباس 340 انجام گرفته است. بوینگ برای آینده تولید دو تیپ دیگر 777 را که سری ایکس نامیده می‌شود و خود شامل 8-777 و 9-777 می باشد را دست اقدام دارد. به نحوی که مدل اولی بر مبنای برد بلندتر و دومی بر اساس ظرفیت بالا باز طراحی و بهبود یافته است.

شرکت هواپیمایی امارات، با دارا بودن 157 فروند بزرگ ترین ناوگان این هواپیما را در اختیار دارد و با سفارش 150 فروند 777 مدل ایکس بزرگ ترین سفارش این هواپیما را نیز در اختیار دارد. علاوه بر امارات، شرکت‌های قطری و ال اتحاد بعد از امارات جزو شرکت هایی هستند که بیشترین تعداد از این هواپیما را به بویینگ سفارش داده اند. جالب است بدانید، از 259 فروند سفارش این هواپیما به بویینگ تا کنون، 225 عدد آن متعلق به این سه شرکت منطقه بوده است. از آن جایی که سامانه های بسیاری برای جلوگیری از حوادث در این هواپیما نصب شده تریپل سون، هواپیمای بسیار ایمنی است؛ این هواپیما در کارنامه ی خود از 2008 تا 2016 تنها 9 حادثه جدی داشته است که از این میان فقط دو حادثه در آسمان برای شرکت هواپیمایی مالزی اتفاق افتاده که یک مورد آن توسط شلیک موشیک زمین به هوا انجام شده و منجر به فوت تمام مسافران گردیده است و سایر موارد مشکلات مربوط به نقض فنی این هواپیما بوده و در فرودگاه و یا هنگام نشست و برخاست این هواپیما انجام شده و آسیب جدی به کسی وارد نشده است.

هواپیمای بویینگ 787 (دریم لاینر)

وقت آن بود که بویینگ با یک هواپیمای انقلابی به صحنه رقابت با ایرباس ای380 برگردد. به هرحال، بویینگ به خوبی درک کرده بود که بازار روز دنیا، بیشتر از هر چیزی تشنه یک هواپیمای دوربرد با ظرفیت بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر با تمامی امکانات است و برای این منظور تصمیم گرفت نام هواپیمای جدید خود را رویای آسمان‌ها لقب دهد؛ چرا که بویینگ 787، از لحاظ سطح تکنولوژی، آخرین دستاورد غول هواپیماسازی دنیاست. بویینگ 787، معروف به دریم ‌لاینر، آخرین هواپیمای تجاری جت، از نوع پهن پیکر و ساخت شرکت بویینگ است که از نظر برد پروازی، در کلاس هواپیماهای دور پرواز (Long Range) قرار دارد. 

طرح اولیه ی این هواپیما، در ژانویه 2005 میلادی با نام سون ایت سون، ریخته شد و بعدها به 787 تغییر نام یافت. پس از مدتی کوتاه، تصاویری از نوع کانسپت این هواپیما منتشر شد که نشان از طراحی پیچیده ی این هواپیما بود؛ همچنین سطح بدنه ی این هواپیما که انحنای بالایی دارد، گویای این واقعیت است. بالاخره، در ۲۶ آوریل ۲۰۰۵ میلادی، یک سال پس از آغاز برنامه، آخرین طراحی‌های بدنه ی این هواپیما به اتمام رسید و بویینگ برای نخستین بار در تاریخ ۸ جولای ۲۰۰۷ میلادی، با تشریفات گسترده از این هواپیما رونمایی کرد و در دسامبر سال 2009 میلادی بود که این هواپیما، اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داد.

 پیش از این، انتظار می‌رفت که این هواپیما در ماه می ۲۰۰۸ میلادی وارد خدمت شود، اما برنامه ورود به خدمت آن با کمی تأخیر به سال ۲۰۱۰ میلادی منتقل شد و از آن نیز، بار دیگر، تحویل آن با تأخیر مجدد به ۲۰۱۱ میلادی موکول شد تا این که در اکتبر 2011 میلادی، تحویل اولین سفارش دهنده ی آن، شرکت هواپیمایی آنا بزرگ ترین خط هوایی کشور ژاپن گردید. البته، این تاخیرهای زیاد را باید ناشی از آتش سوزی هایی دانست که بخش اعظم آن مربوط به آتش سوزی باتری های لیتیومی بویینگ 787 بود که از جانب شرکت‌های ژاپنی همکار بویینگ تأمین شده بود و به سرعت هم توسط متخصصان این شرکت برطرف شد. همین عامل، زمان واگذاری آن را به مشتریان به تأخیر انداخت و در اوایل سرویس دهی نیز با چندین مشکل فنی مواجه شد. البته، این هواپیما در ابتدا، از مشکل بزرگی در زمینه ی باتری های لیتیوم یون برخوردار بود که منجر به آتش سوزی می شد که در نهایت این سیستم ها توسط انجمن هوانوردی فدرال آمریکا و سازمان هواپیمایی کشوری ژاپن مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت در ژانویه 2013 میلادی سازمان هوانوردی فدرال آمریکا دستورالعملی صادر کرد که تمام هواپیماهای 787 در ایالات متحده را مورد ارزیابی قرار داد و پس از آن که بویینگ تست های طراحی باتری تجدید نظر کرد و آن را تکمیل نمود، سازمان هوانوردی فدرال آن را تصویب و در آوریل 2013 میلادی لغزش مربوطه را لغو کرد و در نهایت دوباره، بویینگ 787 در همان ماه به خدمت تجاری خود ادامه داد.

این هواپیما، پرفروش ترین هواپیمای مسافربری در طول تاریخ هوانوردی تجاری است که از زمان تولید تا کنون، سفارش خرید آن به بیش از ۸۰۰ فروند رسیده است و هم اینک بیش از 600 فروند از آن تحویل خطوط هوایی شده است. بویینگ، این هواپیما را با توجه با کاربرد، در سه مدل 800 - 900 و 1000 تولید کرده است و قیمت هر فروند از آن، از 150 میلیون دلار تا 200 میلیون دلار متغیر است. بویینگ 787، دارای ظرفیت 234 مسافر در سه کلاس پروازی، 240 در دو کلاس و 335 مسافر در یک کلاس می باشد.

یکی از برتری‌های این هواپیما بر دیگر رقیبان، استفاده ی گسترده از مواد کامپوزیت کرین در بدنه ی اصلی هواپیما است، به‌ طوری که 50 درصد از بدنه ی اصلیِ ۷۸۷ از این مواد ساخته ‌شده و در کاهش وزن آن تأثیر به سزایی داشته است. این در حالی است که در ایرباس 350، رقیب اصلی دریم لاینر، فقط ۳۵ درصد از بدنه ی اصلی هواپیما از این مواد تشکیل ‌شده است. سیستم خلبان خودکار این هواپیما پیشرفت قابل‌ توجهی نسبت به دیگر هواپیماهای بویینگ کرده و در داخل کابین هم سعی شده طراحی تا حد امکان ساده باشد. دکمه‌ها در نمایشگرها خلاصه شده تا خلبان بتواند با سرعت عمل بیشتری در مواقع`اولین بویینگی است که کامپوزیت در بیشتر بدنه ی آن به ‌کار رفته ‌است. شهرت این هواپیما به حالت پرواز عمودی از باند بر می گردد که این قابلیت به دلیل طراحی موتورهای قدرتمند و طراحی مدرن آن امکان پذیر است. این هواپیما در کلاس هواپیماهای دوموتوره قرار دارد و بویینگ، دو پیشرانه توربین پروانه‌ای برای آن در نظر گرفته که یکی از آن ها به نام ترنت 1000، ساخت کمپانی بریتانیایی رولز رویس و دیگری از سری موتورهای موفق جین اکس وان بی ساخت شرکت جنرال الکتریک از کشور آمریکا می باشد. 

یکی از ویژگی های بسیار جالب و منحصر بفرد این هواپیما، که تا کنون در هیچ هواپیمایی تعبیه نشده است، استفاده از پنجره های الکتروکرومیک (Electrochromic) می باشد، که به عنوان شیشه های هوشمند در کابین هواپیما نصب و تعبیه شده است. الکتروکروم، ماده ای است که رنگ آن به سبب جریان الکتریسته تغییر می یابد؛ بدین ترتیب که جریان الکتریکی با ایجاد واکنش شیمیایی، باعث تغییر ویژگی های الکتروکروم ها می شود و الکتروکروم ها نور را جذب و یا منعکس می کنند و همین امر موجب تغییر رنگ آن ها می شود. بنابراین، در صورت برقراری جریان الکتریسته، شیشه شفاف می شود و می توان نسبت به بیرون دید داشت؛ و بر عکس، اگر جریان برق قطع شود، شیشه کدر می شود. با استفاده از این شیشه ها می توان از ورود نور خورشید در تابستان جلوگیری کرد و یا بیشترین میزان بهره مندی از نور خورشید در زمستان را برای فضای مورد نظر همچون کابین هواپیما تنظیم نماییم. هواپیمای رویایی بویینگ 787 معروف به دریم لاینر یکی از هواپیماهایی است که امروزه به فناوری استفاده از پنجره های الکتروکروم جهت راحتی و آرامش مسافران خود مجهز شده است.

اما جالب است بدانید برای اولین بار در تاریخ هوانوردی تجاری دنیا، بویینگ 787 به هواپیمای فوق مدرن، به با ظرفیت 40 مسافر بدل گردید. این هواپیمای اختصاصی بسیار بی نظیر، علاوه بر امکانات بسیار بالای خود، به تمامی امکانات یک زندگی ایده آل نیز مجهز شده است؛ این بویینگ 787 معروف به دریم جت آن قدر مجهز می باشد که با ورود به داخل آن گمان می کنید در پنت هاوس یک آپارتمان هستید با این تفاوت که این پنت هاوس در بالای ابرها و معلق در آسمان است. 

این هواپیما توسط مدیریت حمل و نقل هوایی کسترل طراحی و توسعه یافته است؛ این شرکت حمل و نقل هوایی آمریکایی که متخصص در زمینه ی طراحی داخلی به خطوط هوایی، شرکت های بزرگ هواپیمایی، فروش، تأمین منابع مالی و ایجاد تغییر در طراحی داخلی کابین در هواپیماهاست، مجری طراحی و ساخت کابین داخلی بویینگ مسافربری 787 می باشد و با تغییرات شگرف آن را تبدیل به دریم جت یا هواپیمای رویایی نموده است. جالب این جاست که تنها، تعداد اندکی از افراد قادر به پا گذاردن در این هواپیما و تجربه ی رویایی پرواز با آن هستند. این افراد با سوار شدن بر این هواپیما می توانند انتظار تجربه ی خدمات پروازی را داشته باشند که یک دنیا با خدماتی که بویینگ 787 رویایی ارایه می دهد فرق دارد. از آن جا که این هواپیما به عنوان پناهگاهی در خدمت افراد خاص می باشد و از این حیث نیز توجه ویژه ای به این که چگونه فضای داخلی بویینگ 787 هر یک از حواس مسافران ویژه را برخواهد انگیخت شده است. 

فضای داخلی این بویینگ 787 توسط طراحان متخصص پیرجین طراحی شده است. اطمینان یافتن از حواس چشایی و بویایی مسافران این هواپیما بی جهت به چالش کشیده نشده است چرا که تیم توزیع هوا، تصفیه و کابین های تفکیک شده ی داخل هواپیما با موانع سخت و نرم در نظر گرفته شده اند. برای حس لامسه با بکارگیری نوآوری تمام مجموعه ی مبلمان هواپیما از مواد ارگانیک لوکس تهیه شده اند و با در نظر گرفتن سلایق مختلف طراحی به نحوی صورت گرفته که مورد پسند عموم افراد خاص واقع شود. از ویژگی های دکوراسیون داخلی این هواپیما می توان به سقف بلند و گنبدی شکل، کف پارکت شده ی چوبی، درب های چوبی مرغوب حکاکی شده، فرش های دست بافت با طرح هایی از ابریشم نام برد. همچنین تبلت های کنترل نور، مانیتورهای ویدیویی و صوتی، کرکره های پنجره و درخواست مهماندار پرواز در اختیار مسافران می باشند. در هر یک از کابین ها، انواع وسایل سرگرمی موجوداست؛ علاوه بر این، سالن مطالعه با ظرفیت 16 نفر و سالن غذاخوری نیز برای مسافران این هواپیما محیا شده است. اتاق خواب مستر این بویینگ لوکس، دارای تلویزیون 24 اینچی، اتاق پرو و سرویس های بهداشتی مجهز همانند هتل های مجلل است. 

اگرچه شرکت، قادر به فاش نمودن هویت شخصی که این هواپیما را سفارش داده است نمی باشد اما تنها به این اشاره نمودند که مالک این بویینگ، فردی آسیایی است و از سال 2009 میلادی این هواپیما را سفارش داده است. شرکت کسترل هم به طور مستقیم از 2011 تا 2013 میلادی در این پروژه فعالیت داشته و هواپیما در سال 2016 میلادی در نمایشگاه و کنوانسیون حمل و نقل هوایی کسب و کارهای اروپا رونمایی شد. تاکنون، این شرکت با تلاش هایی که در ایجاد نوآوری های مهم و قابل توجه در بخش حمل و نقل هوایی نموده موفق به خرید و فروش بیش از 300 فروند هواپیمای مسافربری به ارزش بیش از 50 میلیارد دلار شده است. 

 همسفر و همراه گرامی اورامان با سلام و احترام؛ 

از وقتی که گذاشتید و این مقاله را مطالعه فرمودید از شما سپاسگزاریم؛ خواهشمند است در صورت تمایل نظر خودتان را درباره ی این مقاله ثبت نمایید، تا ما را در ارایه محتواهای با کیفیت جهت خدمت رسانی به شما عزیزان یاری نمایید. اورامان سفر خوشی را برای شما آرزومند است.

"روزگارتان خوش، دلتان شاد و تندرستی تان مستدام"

شرکت جهانگردی و خدمات مسافرت هوایی اورامان سیر تهران